Η Ιστορία του χωριού
Η ιστορία του χωριού μας είναι πολύ μεγάλη...
Οι Ροβιές και η περιοχή ως το Παλαιοχώρι κατοικούνται χωρίς διακοπή από τη Νεολιθική εποχή. Οι Ροβιές ονομάζονται Οροβίαι σε οδοιπορικά του Στράβωνα.
Υπάρχουν πολλές θεωρίες για την ετυμολογία της ονομασίας.
Μια είναι ότι προέρχεται από τη λέξη όροβο-ρόβι φυτό στις πεδιάδες των Ροβιών κατάλληλο για την τροφή των βοοειδών. Το όνομα Εύβοια προέρχεται από το ευ και βους δηλ. καλά βόδια.
Μια άλλη θεωρία είναι ότι το Οροβίαι είναι από τον Κένταυρο Ορόβα.
Ο Θουκυδίδης γράφει στην ιστορία του για τον Πελοποννησιακό πόλεμο πως το 427 π.χ. παλιρροϊκό κύμα βύθισε μέρος της πόλης και όσοι από τους κατοίκους κατάφεραν να σωθούν ανέβηκαν σε μέρος ασφαλές πιο ψηλά στο βουνό. Ετσι υπάρχει ακόμα μια θεωρία για την προέλευση των Οροβιών. ΟΡΟΣ και ΒΙΟΣ, Δηλαδή αυτοι που ζούσαν στα όρη. Όταν Σταυροφόροι έχουν καταλάβει τη βυζαντινή πρωτεύουσα οι Φράγκοι παίρνουν την Εύβοια. Τότε χτίστηκε και ο Πύργος των Ροβιών. Ιδιαίτερη σημασία απέκτησαν οι Ροβιές στα Βυζαντινά χρόνια, καθώς και στη Φραγκοβενετική περίοδο. Μάρτυρας ο Πύργος που ορθώνεται, έως σήμερα, στο κέντρο περίπου του οικισμού. Όταν στα 1470 η Εύβοια θα πέσει στα χέρια των Τούρκων, οι Ροβιές θα διατηρήσουν τη στρατιωτική και διοικητική σημασία τους.
Mε την σύμβαση του Λονδίνου το 1829, καθώς και το πρωτόκολλο του Λονδίνου στις 3 Φεβρουαρίου του 1830 αποφασίστηκε οι Τούρκοι της Ευβοίας για να φύγουν θα έπρεπε να αποζημιώνονται για τα κτήματα που είχαν στην κυριότητά τους.
Οι κάτοικοι ήταν οικονομικά εξαθλιωμένοι και διαλυμένοι κάτω από τον τουρκικό ζυγό. Την ευκαιρία αυτή εκμεταλλεύτηκαν αρκετά οι οικονομικά ισχυροί της εποχής και απέκτησαν μεγάλα τσιφλίκια σε εξευτελιστικές τιμές. Περίπου 80.000 στρέμματα στη Βόρεια Εύβοια πέρασαν σε Άγγλους και Έλληνες ομογενείς κεφαλαιούχους όπως ο Απόστολος Δούμας ομογενής τραπεζίτης από την Τασκένδη που αγόρασε το τσιφλίκι των Ροβιών. Απόγονοι του οποίου , οικ Παπαδόπουλου ? Μπάρετ ? Βαλλή έχουν μεγάλο τμήμα του ελαιώνα στην ιδιοκτησία τους.
Μετά την απαλλοτρίωση του Ελευθέριου Βενιζέλου κάποια τμήματα του τσιφλικιού δόθηκαν σε ακτήμονες.
Από το 1915 και μετά άρχισαν να έρχονται πρόσφυγες από την Μικρά Ασία. Οι πρόσφυγες από τη Σμύρνη, τα Βουρλά , το Μαρμαρά και άλλα μέρη έδωσαν άλλη πνοή, ζωντάνια και πολιτισμό στο χωριό.
Αρχές της δεκαετίας του ΄80 η Άννα Παπαδοπούλου εγγονή του Απόστολου Παπαδόπουλου παραχώρησε εκτάσεις του ελαιώνα σε κάποιους που δούλευαν σ΄αυτόν.
